Përpiqem të kuptoj prirjet e sotme të krijimtarisë poetike dhe shpesh krijoj një raport të çuditshëm mes vetes dhe poezisë e poetëve. Mbi të gjitha mallkoj veten për pamundësinë e të kuptuarit të mjaft poetëve të sotëm shqiptarë. I them vetes: “Ke gjithë këto dekada që lexon poezi, prozë, dramë etj. dhe prapë nuk kupton asgjë.
Lexon edhe poetë të huaj; klasikë, hermetikë modernistë, postmodernistë dhe nuk arrin të kuptosh vargjet e poetëve të gjuhës tënde amtare.” Marr poezinë e poetit tim shqiptar; e lexoj tri herë, katër herë e më shumë. E kthej mbrapsht e mbarë. Prapë hiç! Përplas kokën si ai nxënësi që ndodhet para një ekuacioni të pazgjidhshëm dhe vazhdoj të mallkoj e të akuzoj inteligjencën time të pamjaftueshme. Ekuacioni i poetit tim ka një gjuhë të errët pis, më të errët se nata.
Mos vallë poezia e vërtetë është errësimi i qëllimshëm i gjuhës? Shoh krijime fjalësh të reja me një siguri dhe guxim aventurierësh. Neologjizma, me demek, me ca struktura morfematike të shalakatura dhe fluide, të vlefshme vetëm për guximin e atij që i ka krijuar dhe që rrezikojnë të avullojnë nga faqet e letrës nga çasti në çast. Se ç’ndodh me mua si lexues, u pa. Çfarë do të ketë ndodhur me krijuesin (“poetin”)? Më së shumti them se ka ndodhur keqkuptimi.
Pothuajse të gjitha qeniet njerëzore e kanë në shpirtin e tyre poezinë, muzikën, lëmshin e ngatërruar të ndjenjave, të përjetimeve, mbresave, anktheve, kujtimeve. Përroi psikik bulëron pa ndërprerje tek gjithkush nëpër labirintet tepër të ndërlikuara të qenies. E udhëtimi nëpër labirintet e vetvetes është i ngatërruar. Kush është i mençur nuk e ndërmerr.
Të mençurit nuk keqkuptohen me veten e tyre. Shumica e njerëzve të keqkuptuar e humbin rrugën dhe nuk dinë të dalin. Ata që dinë të dalin janë poetët e vërtetë. Zoti u ka dhënë fillin e Arianës, pra talentin. Gjuha e tyre është plot dritë. Vargjet e tyre janë imazhe dhe të mbushura me jone muzikore. Hermetizmi i tyre është ftesë për meditim. Qëllimi i tyre nuk është tortura ndaj lexuesit. Dhe energjitë e tyre janë të orientuara në kahun e duhur. /Nga Zija VUKAJ, publikuar në Facebook/
