“Nëse njerëzit nuk besojnë se matematika është e thjeshtë, kjo është vetëm sepse ata nuk e kuptojnë se sa e ndërlikuar është jeta.”
Për 10 vite kam qenë lektore në Universitetin e Shkodrës, dega matematikëe 2007-2018, he mund ta them me keqardhje se nga viti në vit, numri i nxënësve që rregjistroheshin në degën e matematikës ishte në ulje dhe shumë pak prej tyre ishin në vendin e duhur. E para lëndë që u hoq ishte Analiza Hilbertiane (shumë e vështirë për nxenesit, menduar nga departamenti/FSHN), filluan të futen lëndë pak më “të pranueshme” mikse…
Si një e diplomuar në 1998- ën në 5- vjeçarin e dikurshëm të FSHN- së Tiranë, e kam thënë gjithmonë me zë të lartë, nuk mund të “sajosh” në shkencat ekzakte, nuk mund të “prodhosh” mësues për numër, nuk mund të barazosh dijen me mosdijen. Kjo vlen për gjithë sistemin arsimor në rang kombëtar por më vjen keq për Universitetin e Shkodrës, pasi ndër vite është krenuar një Shqiperi, me mesuesit që ka nxjerrë.
Para dy muajve në TV kombëtare dhe lokale, titrat u mbyll x degë e shkencave, numri i të rregjistruarve- në shkenca bie në nivelet më të ulëta etj…
Mund të thoni, ç’ lidhje ka Universiteti?
Çdo hallkë ka rëndësinë e vet, por mos harroni se çdo profesion fillon me mësuesin. E ka më shumë se dy dekada që mësuesi është personi në fund të piramidës (flas për atë mësuesin pasionant dhe të dashuruar me profesionin e vet).
Kjo situatë nuk është vetëm në Shqiperi, gjithë vendet e Europës Perëndimore kanë tregues në ulje por ajo që bie në sy është renditja e Shqipërisë dhe renia nga viti 2018: Matematika -69, leximi (aftësia për të kuptuar, përdorur dhe reflektuar tekstet e shkruara, për të zhvilluar njohuritë dhe potencialin) -47, shkencat -41.
“Pisa 2022” është një matës i nivelit arsimor, ndoshta realiteti është pak më i mirë, ndoshta është edhe më keq, ajo që vlen është se ky raport kërkon reflektim të thellë, nga të gjithë ne. Siç thotë shprehja “vetëm i zoti e nxjerr gomarin nga balta” dhe në këtë baltë janë femijët tanë që sot janë në shkolla. Dhe ky është rezultat i më shumë se dy dekadave që nga hapja e dyerve të universiteteve apo çelja e tyre si kërpurdhat pas shiut ose siç mund ta quajmë ndryshe “liberalizimi i universiteteve” që “prodhoi” një armatë mësuesish sa për numër, e deri tek neglizhenca e një profesioni që është fillesa e funksionimit të çdo institucioni, profesioni, apo ç’ është më e rëndesishmja, individi në shoqëri.
Nuk është kurrë vonë, për të rishikuar ligjet, reformat, rekrutimet, pse jo edhe ajo që askush s’ ka guxuar ta prekë, aftesinë dhe profesionalizmin e mësuesit dhe të strukturave përgjegjëse. Vendosja e mesatares ishte një hap i vogël por nuk mjafton, pasi dëmet kanë rrënjët larg dhe thellë. /Nga Rozafa ZMIJANI, publikuar në Facebook/
