Metamorfoza e Edi Ramës, nga “komunistët në shtyllë” tek këngët labe të dedikuara për një rrugë të ndëtuar në 9 vjet

…Ku e lamë e ku na mbeti
vaj vatani e mjerë mileti…

Këto pak rreshta të Nolit, ndoshta na bëjnë të kuptojmë se sa serioze është situata e shoqërisë shqiptare, në raportin me idhujtarinë karshi udhëheqësve politikë. E të mendosh fillimin e viteve ’90, ku KM aktual, i biri i një prej anëtarëve të Presidiumit të Kuvendit Popullor të diktaturës komuniste ishte një antikomunist i tërbuar, saqë arriti të artikulojë togfjalëshin antikonformist “një komunist për një shtyllë”.

Nga puna e përditshme kam shfletuar me mijëra faqe albumesh, gazetash, veprash, filmate e çdo lloj tjetër formati, nga të cilat evidentohet një lloj linje e njëtrajtshme mes asaj çfarë ndodhte asokohe dhe realitetit kafkian të sotëm. E ndërsa para disa ditësh mu shfaqën këto pamje, e gjithë kjo linjë të paktën 80 vjeçare për fat të keq mori kuptim.

A nuk mjaftuan 30 vjet tranzicion demokratik, për t’i hapur sytë dhe mendjet shoqërisë tonë? A mos vazhdon ende të na shfaqet në pavetëdijen apo vetëdijen tonë ai izolim fizik dhe shpirtëror 50 vjeçar? Janë pyetje që të vijnë vetvetiu dhe duhet të sjellin reflektim, e bashkë me reflektimin dhe një reagim. Reagimi buron nga shpirti, e shpirti duhet të ushqehet, por si?

Kulturë, dije, pasion dhe kuriozitet, mbi të gjitha kuriozitet. Shoqëria sotme po kalon një periudhë apatie, një periudhë e cila nuk i lë kohë për këto që sapo përmendëm më sipër. Jeta është kthyer në një sfidë të vërtetë, ku problematikat e saj sa vijnë e shtohen çdo ditë dhe njerëzit përplasen të ushqejnë trupin dhe jo shpirtin.

E pra shoqëria jonë ka energji të shumta, të pashtershme dhe inovative. Mjafton të shohim të rinjtë e talentuar, të cilëve në momentin e hapjes së krahëve për fluturim, rrymat i çojnë larg shtëpisë së tyre, diku larg. Aty rriten, zhvillohen dhe japin kontributin e tyre, duke mos e kthyer më kokën pas. Dhe kështu, Shqipëria vazhdon të përjetojë një “2 korrik” çdo vit, jo vetëm në kuptimin përkujtimor, por në kuptimin e mirëfilltë fizik dhe shpirtëror.

Në vitet ’90 ëndrra e shoqërisë tonë ishte të bënte Shqipërinë si gjithë Europa, ndërsa sot ajo ëndërr ngeli e tillë në një sirtar, të cilit nuk po i gjindet çelësi. Kështu teksa këto dy video të shkurtra i afrohen fundit, mu shfaq metamorfoza e figurës politike të KM të sotëm, nga komunistët në shtyllë tek këngët labe të dedikuara, për një rrugë të ndërtuar për 9 vjet, e cila sigurisht nuk të afron me ëndrrën e sirtarit… /Nga Pjerin MIRDITA, publikuar në Facebook/