Nga Bledi MANE
Aspak per modesti por ne raport te drejte me financat e mia dhe me profesionin, kam nje marredhenie periodike pa luhatje me rrugen, me qytetin, me njerezit. Dua te jem nje gazetar racional i suksesshem e me pas te konvertohem ne shkrimtar ndaj kurre nuk kam vendosur e nuk do krijoj barriera ne marredheniet sociale. E urrej modelin e VIPllekut alla shqiptar qe me nje dalje ne televizor ose me vjedhjen me te parë fillon blerja e makines, apartamentet e shtrenjta, distanca nga njerezit dhe kapardisja prepotente pa me te voglen lidhje ne gjeneze apo ne merita. Une dua te njoh e te prek cdo individ dhe realitet, une dua tu futem jo ne krevat por nen lekure njerezve, personazheve te mi, realitetit…
Fizikisht dhe virtualisht une takoj cdo dite dhjetra e dhjetra njerez. Gra te dhunuara dhe burra kurva, politikane te menderosur dhe vajza cicësilikosura, zengjinj te rinj, intelektuale te rafinuar, njerez qe u flet puna dhe llafazane te papune, eksperte seksi dhe seksologe te virgjer, besimtare qe i luten zotit ne lloto dhe hipokrite pa din e pa iman.
Mua me pelqen profesioni i gazetarit dhe kudo ku shkoj dua te kem raportin njerezor te pa kompleksuar ndaj degjoj e komunikoj me cdo njeri bisedat mbushur me halle e me gezime. Gëzime? A eshte Shqiperia nje vend i gezuar?
Vini re me kujdes. Objektet e kultit, vecanerisht xhamite po mbushen plot e perplot me besimtare. Llotot dhe kazinote ne cdo rrugice qyteti jane mbushur plot e perplot si asnjehere me pare. Konsumimi i drogerave vecanerisht nga moshat e reja nuk po njeh me limite. Dhe kur nje shoqeri e tere i drejtohet xhamise, kishes, teqese, llotos, kazinose, droges tregon me se miri se eshte e pashprese, eshte nje shoqeri ne depresion, nje shoqeri e brejtur nga degradimi.
Thjesht e pa llustra po u tregoj ate te padukshmen. Une e njoh realitetin real te Tiranes per shkak te lidhjeve dhe profesionit tim. Tirana eshte mbushur ose eshte kthyer ne nje qytet te droguarish. Hashashi nuk perben lajm por pu them se perdorimi i kokaines tashme ka kthyer ne vartes mijera e mijera njerez te moshave e profesioneve te ndryshme. Kokaina po zbardh Tiranen dhe pavaresisht cmimit te larte ne raport me hashashin, nuk tregon se ketu eshte rritur mireqenia por njerezit humbjen dhe tulatjen e shpreses kerkojne ta fashisin me drogen. Duan te lumturohen artificialisht dhe pasi brengat e tyre i mbyllin brenda vetes, i japin atiributin kokaines te jete guida e tyre provizore. Po lindin e po rriten gjenerata te tera shqiptaresh te mpire e te droguar qe nuk prodhojne asgje veç lajmeve te kronikes se zeze. Ka aq shume depresion saqe prej turpit ne e fshehim por si pa dashur e zbulojme te zjarri qe i veme pyllit, te kriminaliteti brenda dhe jashte familjet, te numuri i larte i divorceve. Ne e shfaqim depresionin te menyra sesi ngasim makinen, te e bertitura ne telefon, te komunikimi me njeri-tjetrin, te programet televizive qe zgjedhim te shohim, te dembelosja dhe kerkimi per tu pasuruar me cdo kush, te modelet e idhujve qe ndjekim, te shkaterroni i natyres.
Me vjen keq ta them por Shqiperia po kthehet ne nje psikiatri te madhe te hapur ku eshte e veshtire te dallohet cili eshte pacienti, doktori, infermieria. Jemi nje psikiatri gjigande ne te cilen nese hyn i semure eshte veshtire per te dale i sheruar. Dhe fajin e kemi te gjithe qe nga qeveria, partia, opozita, shkolla, dyqani, shoqeria civile, media, biznesi, drejtesia. Dhe si fillim le te investojme te ushqimi, jo te trangulli dhe karrota por te ushqimi mendor e shpirteror, te arsimimi i brezave qe jane duke u rritur. Te pakten te korigjojme handikapet e vetes tone te gjeneratat qe do na udheheqin neser se perndryshe do katandsemi si ishulli lebrozeve brenda ishullit kretan.
Duhet njohje dhe pranim realiteteti nga cdo individ. Duhet force e kurajo te cdo individ e le te mos varim shpresat se kete shoqeri do e sheroje qeveria apo opozita se edhe keto te dyja depresive si ne jane, madje ato vuajne nga nje depresion me i rende sesa i yni. Ne te pakten njeri-tjetrin vrasim dhe e hame burgun ndersa ato te dyja na vrasin ne te gjitheve dhe askush nuk i fut ne burg. Ato investojne ne ndertime burgjesh! /Pamfleti.com/