Për dy tema publicistike më është mbaruar boja e printerit. Ka 20 vite që përsëris të njëjtin refren: Dukagjinasit kur do të mbushën mend që t’i dalin zot vetit e te vetë përfaqësohet. Kur bre kur do të bëhet rruga Dukagjin- Gjakovë?!
Zgjidhja e dytë është në vartësi të së parës. Pavarësisht vrasjes administrative dhe vdekjes ekonomike të zonës së Dukagjinit, nëse duam një ringjallje te tij dhe gjithë Alpeve Shqiptare është kjo rrugë që bashkon dy degët e ndara të një Dukagjini të vetëm etnik. Nuk mund të ketë akuzë më të rendë se vrasje politike dhe ekonomike të një embleme historike. Fatkeqësisht nuk është një hipnozë emocionale por një fakt i shikueshëm dhe i vërtetuar katërcipërisht.
Mungesa e ambicies vetë përfaqësuese e intelektualëve tanë, miopia dhe llokoçitja e turmës deri në shitblerje dhe besnikëria e verbër ndaj tutorëve të vetë na ka bërë bashkautorë të këtyre dy vrasjeve tragjike. Shfrimet e rrufeshme inatçore pa një vizion dhe aksion ambicioz luftëtare nuk kanë as një vlerë.
Sikur të kishin qenë dukagjindashës militantë “legjendarë” që kanë ndjekur Berishën e Ramën si apostujt Mësinë, rruga e Dukagjinit mund të ishte përfunduar, siç është përfunduar rruga Fushë Arrëz- Iballe dhe Rruga e Vermoshit. Secila veç e veç kanë pas jo më pak kosto se rruga Dukagjinit dhe që të dyja së bashku nuk kanë rëndësi ekonomike turistike as 40 për qind e rrugës Dukagjin- Gjakovë.
Berisha e nisi deri në Prekal, Rama deri në Ndërlysa dhe ndoshta deri fund të mandatit do e çojë në Breg Lumi, por edhe po ndodhi “mrekullia”, kemi të bëjmë më një “kryevepër me një këmbë. Viti i ri po troket edhe në Dukagjinin vetmitar të braktisur së pari nga robët e vet, pastaj nga gjithkush përfshi edhe Zotat e Politikës.
Bora e ngricat ka harruar rrugën dhe pranvera ka me çelë e begatë me zgjedhje të shumë pritura vendore. Qebesa edhe nga shtrati do të çohen plqtë e molizur prej moteve e do dalin me pa bjeshkët e bleruara duke udhëtuar përmes një rruge shtazore të shëmtuar, por të hedh kokrrën në kuti për partinë e shumë dëshiruar. Por asnjë ankese dhe asnjë para kusht elektoral nuk do ketë vetëm nëse ngrihen të vdekurit nga varret. Meteorologjia politike nuk parashikon asnjë të papritur atmosferike politike Rama do fitojë si per të disatën herë radhazi Shqipërinë, Berisha do fitojë përjetësisht Shkodrën, teatri i gladiatorëve do vijë dhe rruga e Dukagjinit nuk do përfundojë kurrë mëse fanella e Penelopës.
Në hapësirën Malësisë së Madhe dhe Pukës ka ditë që po fluturon një “pulëbardhë” e cila po kalon ditët “rrok e puth” me rijë e te reja. “Pulëbardha” Spiropali nuk fluturon kot as një herë mbi liqen. Ajo po peshkon tre bashkitë e vogla të Prefekturës së madhe. Pulëbardha e uritur dhe gjuetare e shkathët as një herë nuk kthehet duarbosh nga gjahu. Andej nga fluturon ajo, sot nesër do shkojnë e kryemadhja e investimeve qeveritare. Në qiellin e Shkodrës dhe majat kuaternare të Dukagjinit, “pulëbardha” magjepstare shndërrohet në “sorrë” kobndjellëse.
Zot na ruaj nga magjia e saj!
Gjithsesi rruga e Dukagjinit kalon veç nën këmbët e Spiropalit! Bëni sabër rrugën e Dukagjinit dhe këmbët e lehta të Spiropalit, do shikoni vetëm në ëndrrat e natës. Gjumë të rehatshëm letargjik pas një darke të bollshme me groshë e mish thiut e një kungulli me venë! /Nga Prelë MILANI, publikuar në Facebook/
