Gramoz Ruci, ne cilesine e kryetarit te Kuvendit eshte i bindur te imponoje zbatimin e rregullores se institucionit rigorozisht, nga “a” deri tek “zh”. Ne nje vend normal, do te ishte normale kjo nisme. Madje, ne nje vend normal, cdo deputet do te zbatonte vete rregulloren qe me konsensus eshte miratuar nga deputetet aktuale apo ata para tyre. Nese dikush ka objeksione per rregulloren, ka te gjitha te drejtat e mekanizmat per te kerkuar ndryshimin e saj. Natyrisht, vetem permes konsensusit te pakten ne mes dy “te medhenjve” PS dhe PD.
Mirepo, ne jemi ne nje vend jonormal. Anormalitet qe nis apo buron nga salla e seancave plenare te Kuvendit. Nuk them per kete Kuvendin e fundit, por te gjithe, te pakten nga 1991 e ketej qe eshte edhe pluralist. Shume kryetar/e Kuvendi mesa duket e kishin kuptuar gjate drejtimit te tij. Sipas gjasave e di edhe Ruci, por ka zgjedhur ta drejtoje “me dore te hekurt” Kuvendin. Pra, duke zbatuar me rigorozitet rregulloren. Por ka nje problem te madh me te cilin i duhet te perballet: anormalitetin qe shoqeron prej 26 vitesh kete “tempull” te demokracise shqiptare.
Edhe ky parlament e nisi jeten e tij permes kontestimeve, mosbesimit dhe paragjykimit. Ashtu cis ka ndodhur ne fakt gjithmone. Ju kujtohet “parlamenti i Dushkut”, “parlamenti i Kallashnikoveve” te pakten. Mazhoranca eshte e forte, u nis me 74 vota nga ato qe i dhane qytetaret me 25 qershor 2017 dhe aktualisht arrin edhe 80. Mbase do te shtohen rruges. Eshte forca magnetike e pushtetit qe terheq drejt mazhorances. Nga ana tjeter, eshte nje opozite e madhe- ajo e PD, qe eshte ne nivelin me te ulet te perfaqesimit nga viti 1997. Me nje kryetar ne opozite, i cili ne ket post politik po perjeton javet e para ne Kuvend. Normalisht, forca e saj e vetme eshte fjala. Tashme, ne emer te rregullores, kjo po i cungohet. Eshte edhe nje opozite tjeter e vogel- LSI qe deri para pak muajsh, ishte ne pushtet, i cili i zgjat nga viti 2009 me nderprerje vetem disa mujore. Eshte e kuptueshme qe nuk ka te njejten ngarkese emocionale si PD, por gradualisht sa i takon hapesires ne Kuvend, po i perafrohet qendrimeve te PD-se. Edhe LSI forcen e vetme duket se ka fjalen. Perballe PD-LSI mazhoranca apo Edi Rama ka vene nje “mur te forte” si Gramoz Ruci. Sidomos ne keto dy seancat e fundit, eshte treguar shume i prere dhe mjaft i ashper: ka zbatuar pike per pike rregulloren. Te pakten ne dukje. Ne seancen e pare perjashtoi nga seanca as me pak e as me shume por Lulzim Bashen, kryetarin e opozites se sotme dhe kryeministrin- hije te se nesermes. Ndersa sot, Ruci perjashtoi Flamur Noken- ish- minister i brendshem. Por duket se ngurroi ti pergjigjet kerkeses se opozites “se bashkuar” PD-PR-LSI per te perjashtuar kryeministrin Rama nga seanca, i cili per hir te realitetit perdori nje term te papershtatshem ndaj ish- kryeministrit Berisha. Per hir te realitetit, muret e asaj salle kane degjuar ku e ku me shume se fjala “i rrjedhur”, por me “eren” Ruci te drejtimit, eshte term qe mbase meriton dicka me shume se nje verejtje nga ana e kreut te parlamentit.
Kjo eshte njera ane e medaljes. Ana tjeter lidhet me funksionimin e pushtetit legjistativ ne vend. Dy seancat e fundit te pakten, kane qene te tensionuara maksimalisht. Pervec figures se shemtuar perballe votuesve, deputetet nuk ja kane dale te kryejne normalisht detyren per te cilen jane mandatuar nga qytetaret. Pra, i bie se e kane marre rrogen kot. Nese vazhdon keshtu, do te vijojme ti paguajme pa bere asnje pune. Jo se bejne ndonje pune te madhe ne favor te votuesve edhe kur situata eshte normale…
Sa ishte ne krye te Kuvendit, Ilir Meta si pjese e mazhorances gjate 4 viteve te kaluara, dha nje shembull tolerimi maksimal per opoziten. Sidomos per Berishen qe “de facto” ishte kryetar i opozites meqenese Basha ishte jashte parlamentit. Ai beri nje zgjedhje, e cila mund te gjykohet gjithsesi. Por Meta e kuptonte anormalitetin qe eshte kthyer ne “modus vivendi” per Kuvendin dhe zgjodhi shkeljen e rregullores ne favor te fjales pa kufizim kohor per opoziten. Sot ne karriken e Metes eshte ulur Gramoz Ruci, nje politikan strikt i “shkolles se vjeter”. Deri tani ai ka zgjedhur zbatimin e rregullores me cdo kusht, edhe duke i prere fjalen opozites, edhe duke i perjashtuar eksponentet per shkak te shkeljes se rregullores. A do te vazhdoje keshtu? Nuk e di, por une do te kisha bere nje zgjedhje tjeter. Edhe nese po niset nje “reforme” ne drejtimin e Kuvendit, ajo nuk mund te behet ne nje jave, ne nje muaj, ne nje vit. Sipas meje, paraprakisht palet duhet te ulen ne tryeze per rregulloren e punes se tyre. Opozita ka nevoje per me shume hapesire per te folur. Vetem ajo i ka mbetur per 4 vite. Veprat dhe institucionet i ka ne dore mazhoranca.