Shoqëria njerëzore, për ata që besojnë por edhe ateistët, përballet që në hapat e parë të shfaqjes mbi këtë tokë si vullnet i Zotit apo i natyrës, me betejën e përjetshme mes të mirës dhe të keqes. Vështirë të përcaktohet që këto qindra mijë vjetë ekzistence, nëse ka fituar më shumë herë e mira apo e keqja.
Me gjasë, më e lehtë është të përcaktohet nëse kufizohemi tek “vendi i shqiponjave”, Shqipëria. Përgjatë historisë së saj të trishtë e të dhimbshme, qartazi ka mbizotëruar e keqja. Jo rradhëherë përmendet një rrefenjë e At Gjergj Fishtës, lidhur me “shkakun” e kësaj. Kur Shën Pali e Shën Pjetri mbërritën në Ballkan duke “matur” kufijtë e shteteve, iu mbarua filli. Morën një fill nga “lëkura e djallit” dhe takoi që të përdorej fiks në rrethimin e kufijve të Shqipërisë.
Se ku është zhytur e noton politika këto 33 vjet të paktën, e dimë dhe e kemi konstatuar të gjithë. Edhe për drejtësinë e vjetër apo të re, të gjithë kemi krijuar një perceptim. Policia, ajo aktive dhe ajo e larguar, po shfaqet haptas si e përfshirë në krahun e të keqes, më saktë krimit. Në të njëjtën linjë, thuajse janë të gjitha institucionet e rëndësishme të këtij shteti, madje edhe shoqëria tashmë është pre e të keqes që po e përpin.
Fatkeqësisht, deri më sot, përballjen mes të mirës dhe të keqes, e ka fituar kjo e dyta në Shqipëri. Miliarda euro të pista, të ndotura me “pluhur të bardhë”, “cigare”, “mish të bardhë”, “tregti” këtej e andej kufirit, janë “zbardhur” këto 33 vite. E keqja ka kapur për fyti çdo qelizë. E dhimbshme të pohohet por e vertetë e hidhur.
E mira dhe mbështetësit e saj në këtë vend, janë pakicë. Pakicë pa zë, pa gojë, pa sy, pa veshë, pa nuhatje, pa prekje. Pa asnjë shqisë. E keqja është ngritur deri në adhurim, sigurisht idhujtari e rremë por mbizotëruese. Në një turravrap të pakuptueshëm, a thua se ky vend i ka jo shekujt por orët e numëruara, të gjithë nxiten të përfitojnë përme stë keqes. Të tjerët, janë “budallenj” që presin e shpresojnë që beteja të ndryshojë krah, e mira të fitojë mbi të keqen.
Në mbarë vendin, nderohen, respektohen, zgjidhen e emërohen, ngrihen mbi piedestal ata që sot kanë miliarda. Askush nuk shqetësohet të mendojë nga u erdhën, si i siguruan, kush e pësoi, e pëson apo do ta pësojë. Thjesht u heqim kapelen me sloganin e turpshëm e të çuditshëm “kush është i zoti, mos i shkoftë i zi moti”. Zotësia, e ka shpjegimin më sipër.
E në gjithë këtë panoramë, kur shqiptarët që jetojnë në këtë vend përherë e më shumë pakësohen në favor të arratisjes në vend të tjera, ne jemi të shqetësuar, gjejmë kohë e mundësi të merremi me çeshtje globale si Lindja e Mesme, të futemi e ndërfutemi mes vedit për çeshtje fetare, të nxisim më shumë të keqen në mes tonë.
Mos harroni, askush nuk mund të jetojë sa shqiponja, shpendi që na personifikon si shqiptarë. Mos harroni, nëse tolerojmë të keqen afër nesh, ajo në largim do të shumëfishohet. Mos harroni, nuk janë moral ktë rreshta, janë thjesht një realitet që e vuajmë të gjithë bashkë, kush më shumë e kush më pak. Përfundimet i nxjerr secili… /Shënim i ShkodraWeb/
