Nuk e kuptoj përse duhet të ndjehemi të “turpëruar” për këngën dhe interpretimin e Ronelës në Eurovision. Apo ende nuk e marr vesh përse u ndjemë të turpëruar për “arrestimin” e Elsa Lilës, ndërsa tani që e liruan nga të gjitha akuzat pse nuk ndjehemi krenarë…
Sipas meje, muzika, këngët, arti figurativ, shkrimtaria nuk janë matematikë. Ajo që mua më pëlqen, dikujt nuk i shkon pas fijes, madje mund ta bëjë me turp. Pra fjala vjen, t’i bëjmë gjyqin RTSH Radio Televizioni Shqiptar pse çoi këtë këngë në Torino mua më duket marri (e theksoj vetëm mua, jo të tjerëve). Por, më kujtohet që publiku u ndje entuziast për këngën e Ronelës në Festival dhe e shprehu këtë me pathos si në rrjetet sociale, ashtu edhe nëpërmjet votimit virtual.
Shqipëria është Ronela, Elsa, por edhe ata që ndjehen me turp. Shqipëria është e shumë shijeve, ngjyrave, opinioneve. Me gjasë, të gjithë mund të kenë të drejtë. Por, për një gjë duhet të jemi të bindur që “turpërimi” apo “triumfi” ynë nuk është se ndikon tek bota, tek italianët, francezët, britanikët, amerikanët. Plot prej tyre as nuk e dinë ku bie Shqipëria e ndonjëherë lodhesh t’jua shpjegosh duke përdorur Greqinë si çengel. Plot prej tyre na lidhin pak me Ronelën, se ku ta gjenim, por më së shumti na identifikojnë me skifterët që vjedhin shtëpi.
Unë vetë kam shije muzikore të ndryshme, por mundohem të mos jem kategorik. Kur lexoj një libër mundohem mos të prekem nga mendimi personal mbi autorin. Droja e opinionit individual mbi personazhin që ka krijuar gjithkush më shtyu të firmos në libra me emër tjetër.
Nejse, më ngjau sikur Ronela paska bërë ndonjë faj me paraqitjen e saj në Torino, megjithëse në youtube ka kaluar gjysëm milioni klikime pa arritur ende 12 orë. Më kujtohet gëzimi i dy mijë njerëzve në sallë, kur ajo fitoi çmimin e parë në Festival.
Tani pyes veten: sa prej tyre po e shajnë?
Po sikur Ronela të kalonte në finale sa prej atyre që po e telendisin tani do ndjeheshin krenarë?
Po sikur për një gjë që nuk na pëlqen (pra nuk të pëlqen ty si individ) ta kalosh në heshtje? Po sikur mos të thuash asgjë?
Duhet të jetë e vështirë mos me fol… shumë e vështirë besa… /Nga Enkel DEMI/