Në historinë e jashtëzakonshme dhe të lavdishme të AC Milan do të mbahen mend tre holandezët, një sulmues nga Liberia, djaloshi i pastër brazilian apo futbollisti që fryu si era e Ukrainës, por askush kush flet për njeriun shtatshkurtër dhe pijanec, djalë i një kasapi nga Nottingham. Por po të mos kishte qenë për një burrë të quajtur Herbert Kilpin (1870-1916), ne nuk do të kishim dëgjuar për një skuadër magjike dhe për lavdinë e Gianni Rivera, Franco Baresi, Paolo Maldini, Ruud Gullit, Marco van Basten, Frank Rijkaard, George Weah, Kaka apo Andriy Shevchenko me fanellën e famshme kuqezi. Shumë tifozë në të gjithë botën nuk e kanë idenë se Kilpin, simpatizues i futbollit dhe whisky, do të vdiste në varfëri të plotë, kur ishte 46 vjeç. Ai ishte babai i klubit që është shpallur katër herë kampion i Europës. Një shekull pas vdekjes së Herbert, Robert Nieri, një avokat nga Nottingham me origjinë italiane, ka vendosur ta bëj të njohur këtë personazh.
Historia e Kilpin është si një film i vërtetë, prandaj Neiri ka vendosur të bëj një libër. I publikuar në anglisht dhe italisht libri quhet “Lordi i Milan” dhe tregon detaje interesante nga origjina e klubit kuqezi dhe themeluesit të tyre. Djali i nëntë i kasapit Edward Kilpin dhe Sarah Smith, Herbie shkoi në Itali në momentin që në këtë vend shpërtheu industria e fabrikave dhe dushin sa më shumë njohës të anglishtes. Ai udhëtoi për në Torino në vitin 1891. Kilpin nuk solli me vete vetëm njohjet për industrinë e tekstileve, por edhe dashurinë e pamasë për futbollin, e cila gjeti përkrahje të madhe në veri të Italisë.
Ai luajti futboll për Torinon dhe ishte pjesë e skuadrës që humbi në finale gjatë dy kampionateve të para të futbollit në Italisë. Më pas shkoi në kryeqendrën e Lombardisë, Milanon. Duke qenë si i mungonte futbolli, në vitin 1899 ai themeloi në klub të cilin e quajti “Milan Foot-ball dhe Cricket Club”, që ne sot e njohim si AC Milan. Kilpin ishte trajneri, kapiteni, shpirti dhe zemra e skuadrës. Ai i udhëhoqi kuqezinjtë në të parin nga tre tituj që fituan në atë periudhë. Kilpin dhe shokët e tij zgjodhën ngjyrat e klubit. Thënia e tij ka qenë: “Ngjyrat tona do të jenë e kuqja, sepse ne do të jemi djaj, dhe e zeza, që personifikoi terrorin që do të fusim në zemrat e kundërshtarëve.”
Ai ishte themeluesi i gjithçkaje te Milan. Te skuadra e parë kuqezinjve përfshiheshin njerëz nga më të ndryshëm. Biznesmenët dhe aristokratët luanin në krah të një kuzhinieri dhe një holandezi që gjatë kohës së lirë këndonte në Opera. Emri i tij ishte Francois Menno Knoote dhe kishte një zë që bënte për vete turmën. Thuhet se në ditët me shi, ulërimat e mesfushorit karikonin gjithmonë skuadrën. Britmat e tij në dhomat e zhveshjes ishin motivuese edhe për kundërshtarët. Kilpin kishte gjetur atë që në futbollin e ditëve tona quhet lideri, njeriu imazh.
Një herë, Kiplin, po arbitronte një ndeshje ku po binte shi. Njëri nga anësorët e ndali lojën që atij ti jepej një çadër. Kjo ndodhte gjithmonë deri në atë kohë, por Kiplin vuri rregullin që “xhaketat e zeza” duhet të lageshin dhe të vraponin njëlloj si futbollistët. Atëherë, njerëzit më me përvojë në këtë sport, Kiplin ishte një i tillë, gjykonin ndeshjet më të rëndësishme të kampionatit, sepse ende nuk ishte krijuar një klasë e mirëfilltë gjyqtarësh. Ai anësor që mori çadrën dhe ia dha Kiplin, u bë shefi i gjyqtarëve dhe e vuri këtë rregull për të gjithë.
Cristiano Ronaldo dhe Lionel Messi marrin pijet më të sofistikuar dhe proteinat e qumështit për të qenë në kulmin e formës, ndërsa Kilpin bazonte gjithçka te whisky skocez. Metodika e tij funksionoi sepse luajti deri në moshën 43 vjeçare. “CR7” dhe Leo, të mbajnë shënim. Por pas vdekjes së tij, tre vjet pas lënies së sportit, themeluesi i AC Milan u harrua dhe dalë nga dalë, tani që ka kaluar një shekull është bërë anonim. Një grup historianësh sportiv e kanë ruajtur memorien e tij, duke nxjerrë edhe disa fotografi, të cilat po përdoren ndonjëherë si bandelorë nga tifozët në “San Siro”, por Herbert Kilpin mbetet një figurë misterioze për të gjithë.
Tifozët i Milan dhe specialisti Luigi La Rocca nisi një fushatë për të krijuar një statujë që të kenë vendin e duhur për një personalitet të tillë në historinë e futbollit. “Në vitin 1998, si pjesë e kërkimeve për një libër timin shkova te varri i Kilpin në veri të Milanos. Atje kishte vetëm një tabelë ku në të shkruhej Alberto Kilpin. Më vonë e zbulova që bëhej fjalë për Herbert Kilpin, por që kur ishte varrosur i kishin vënë emrin me të cilën e thërrisnin italianët. Ata preferonin Alberto para Herbert. Që nga viti 1999, në pllakën e varit, tanimë është shkruar themeluesi i klubit të AC Milan dhe e kanë spostuar atje ku janë figurat më të rëndësishme të qytetit. Kjo është më e drejta.” /Përgatiti I. Lame/