Lezhë, mos u rrudh! S’po t’përqeshi, mos o Zot, larg nemës e nënçmimit, por që je e ngratë, je, pa fajin tand e t’Zotit n’qiell! E mirë dhe skamnore! E shkretë e trimnore! Afër varrit të Skenderit e t’Kuvendit! Poshtë Kalasë! Por e strukun të dega e Drinit e pa fuqinë e fjalës!
Kështu të lashë, kur xhironim film për ‘bunkerët’, dhe kështu të gjeta sot, kur “Kolonel Bunkeri” u pluhnua n’arkiva!
Kam temperaturë doktor Artur, dhe u bana vesves, mos asht Coronë, se dy herë, m’ka shkundullua, e hala s’po e rimarr vetën.
Doktor Viktori me kontrolloi dhe m’tha t’ka mundua dielli, po për çdo rast, shko bani analizat e kthehu ti shikoj. Kur u ktheva, ai ia kishte vu drynin derës e ia kishte mbathë dikah! Roja m’tha, mos ki merak se t’çoj të doktor Arturi!
Mbasi m’i ndëgjoi mushknitë, me pyeti për emnin. I thash si quhem. Me duket si i njoftun ky emën! Po!
Ishte kur isha Eminenca Gri, n’filmin e Çashkut “Koloneli Bunker”. Tani kam mbetë veç pak shkronja ndër libra!
M’shikoi përmbi xhyzllyk, medemek a jam tamam, por s’foli.
Jo!
Doktori s’me njofti, por roja e Spitalit, po! Madje edhe emnat e filmave. Madje edhe librin ma kërkoi!
Kur u ktheva n’Shëngjin, Gazmend Dedaj me pyeti: Ku ishe?
I thash, Ilirit iu kishte ba merak, se doktorët e Lezhës s’janë mirë, e m’dergoi me i kontrollua!
Dhe?
Rri pa merak i thashë, se ata ishin ma mirë se spitali. Por kam ymyd, se Kryeministri, ose ka me kthye n’burg, ose ka me ba spital! Gazmendi qeshi si gjithmonë, se ai veç gaz asht. Iliri jo, se asht dhandërr Lezhe!
Jo!
S’po t’përqeshi, mos o Zot, se je roja e Gjergjit e rruga për n’Kala, por që t’kishin lanë siç t’lash edhe unë, me 1995, ishe, dhe s’muj me thanë se je Shpata e Skenderit e Kuvendi i Arbërit! Dorën n’zemër, fontana e re t’kishte hije, por spitali n’kodër dukej si kthinat e Alkatrazit!
Lezhë, e mirë je se e mirë asht Shqipnia, por mos u rrudh, se ia prish hijeshinë Kalasë përmbi! /Nga Çun LAJÇI, publikuar në Facebook/
