Pse u largua Visho Ajazi nga SHISH, lidhja me çështjen Tahiri dhe vetingun e gjyqtarëve

Nga Mentor Nazarko

Çështja e ndërrimit të drejtorit të SHISH-it vazhdon të jetë një nga temat më të përfolura në vend.

Duke qenë se ende nuk janë përvijuar të gjitha pistat për këtë zhvillim, konsideroj se ka vend që të dritësohen edhe disa gjëra nga një shikim më ndryshe.

Në gjykimin tim, ka një moment përcaktues, i cili përkon me këtë zëvendësim, që zhdavarit pikëpyetjen e madhe.

Përtej pandehmave se kjo mund të kishte lidhje me rastin ndaj ish-ministrit Tahiri, zëvendësimi i z.Ajazi duhet parë në dritën e një procesi të gjerë, siç është vetting-u.

Dihet fare mirë se Shërbimi Informativ Shqiptar, për shkak të pozicionit strategjik të vendit, ka një rëndësi ndërkombëtare (duke qenë se ai është leva kryesore e sigurisë së vendit që i është bashkuar luftës globale kundër terrorizmit).

Në këtë kuptim, SHISH ka qenë gjallërisht i përfshirë në luftën ndërkombëtare kundër terrorizmit.

Duke qenë se një pjesë e shënueshme e aktivitetit të tij është e përqendruar pikërisht në këtë domen sfidues, ka arsye të besohet se ai bashkërendohet nga ekspertë të sigurisë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës, madje edhe në aspektin financiar. Madje, financimet amerikane mund të thuhet se janë më të mëdha sesa fondet që merr SHISH-i nga kanalet zyrtare të shtetit.

Ndërrimi i drejtorit të SHISH-it i kapërcen kufizat thjesht të Shqipërisë, dhe ndërkallet në një përmasë ndërkombëtare.

Në këtë kuptim, zëvendësimi i tij s’duhet parë si një pazar i rëndomtë brenda politikës shqiptare.

Megjithëse presidenti e kryeministri mund të kenë përpjesën e tyre në këtë mes, është e qartë se ka qenë një forcë shtytëse madhore që të ndodhë ky zëvendësim.

Dhe intrasigjenca amerikane përbën një rrethanë fatlume që ky akt të ndodhë pa mëritë, zënkat dhe mospajtimet e zakonshme shqiptare. Ndonëse nuk jemi në dijeni nëse ka pasur trysni për këtë largim, jemi të prirur të besojmë se edhe vetë z.Ajazi mund të ketë qenë i motivuar për një gjë të tillë, veçmas tash kur po tringëllijnë tik-taket e procesit të vetting-ut.

Dhe në këtë proces, Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimi Evropian po tregojnë seriozitetin maksimal, i cili, nëse shkon mbroth mund të bëhet modeli shqiptar që do të shërbejë si shembull për rajonin.

Çështja e vetting-ut është po ashtu ndërkombëtare, dhe pikërisht ky është çelësi që shpjegon pse zëvendësimi i kreut të SHISH-it fiton një rëndësi të patjetërsueshme.

Në supet e këtij institucioni do të bjerë barra e shqyrtimit me ‘lupë’ të karrierës së të gjithë gjyqtarëve dhe prokurorëve që përbëjnë sistemin e drejtësisë në vend.

Në një situtatë të tillë, është e lejuar të mendohet që në pozitën e mbetur bosh të vijë dikush që gëzon mbështetjen e Shteteve të Bashkuara.

Dhe kur SHISH-i do të jetë në rolin e purifikuesit të bartësve të drejtësisë, bëhet e kuptueshme që për z.Ajazi ishte e vështirë të ishte një pikë referimi përballë një trumbe gjyqtarësh e prokurorësh, apo një ‘perandorie’ funksionarësh që identifikohen me anën e keqe të sistemit.

Thënë më përmbledhtas, ky është leximi im i gjithë kësaj situate të krijuar, dhe është e pamundur që të mos ketë një psherëtimë lehtësimi që fuqitë e vendit nuk do të bjerren në kriza të panevojshme.

Dhe ky mirëkuptim mes presidentit Meta dhe kryeministrit Rama, pavarësisht nëse ishte i çiltër apo shtihan, duket ta ketë mërzitur zotin Berisha.

Ky i fundit, me një protagonizëm të panevojshëm, është përfshirë në çështjen e largimit të z.Ajazi. Por mpleksja e Berishës do të thotë vetëm kompromentim i Ajazit dhe asgjë më shumë, por edhe shkas për shpërthimin e dyshimeve nëse ata mund të kenë pasur lidhje të mëparshme.

Megjithatë, gëzon fakti që po i vihet ‘kufiri te thana’ politikës në raport me SHISH-in, dhe ky i fundit po bëhet një ledh apolitik, sine qua non, për mbrothësinë e tij në shërbim të interesave shtetërore dhe kombëtare.

Me një lëvizje të tillë, SHISH po mbetet apolitik, ndonëse kryeministri me pushtetin e madh politik mund të gjakojë që ta shtjerë në dorë.

Në fund të fundit, SHISH është çështje ndërkombëtare që kapërcen marrëveshjet dhe mosmarrëveshjet mes krerëve tanë politikë dhe institucionalë.

Gëzimi i Berishës për këtë do të duhej të ishte më i madh sesa dëshpërimi për largimin e Ajazit apo se Rama dhe Meta po i qasen njëri-tjetrit pa acarimet e mëhershme. Mirëkuptimi mes tyre nuk nënkupton domosdoshmërisht edhe afrim mes PS-së dhe LSI-së… /konica.al/