Pa ndrojë e them, në shumë nga kritikat që qarkullojnë sa i përket vendimeve, qendrimeve, rekrutimeve apo dhe largimeve të marra nga lidershipi i PD- së gjen shtrat dhe mejtimi im…
Gjithsesi kritikat që burojnë nga karrige- rënët gjithmonë i shoh me skepticizëm dhe prirem ti shmang. Ku ishin karrige- rënët e sotëm kur karrige- rënët e djeshëm artikulonin të njëjtat teza “mungesë meritokracie, arrogancë, shitje, vendimmarrje jo kolegjiale, anashkalim të strukturave etj., etj., etj.”.
Shumë varka letre janë stisur e ndërtuar në këto vite, shpesh paterica pushteti, herë të tjera si shpërthime të papërmbajtshme inatesh të brendshme, ndoshta ca syresh dhe me qëllime apo synime vërtet të drejta e të pastra, por përballja me oqeanin i ka njomur e fundosur në shtrëngatën e parë…
E liga sot është e qartë, ajo po na vret të tashmen e të ardhmen, kësisoj besoj e mendoj që duhet përbashkim e përqendrim në luftën ndaj saj, me hir apo pahir. E duam apo jo këtë luftë sot e udhehëq Basha dhe çdo shpërqendrim targeti e shoh fatal , historia dhe koha do gjykojë…
E ne të tjerët që karrige nuk patëm, ndoshta se idilikisht menduam se ka të tjerë që e meritojnë, se nuk na e dhanë apo nuk qemë në listën e atyre që duhet ta kishin, jemi prap aty duke mbush sheshet, zënë llogoret e të gatshëm për betejën e rradhës , jo si idhtarë të Lulit, jo si lundërtarë të varkave por si qytetarë që nuk duan të humbin besimin se Shqipëria është vendi ku duhet të jetojmë, është vendi që nuk duhet braktisur, si qytetarë që ndjejmë se demokracia duhet fituar e jo shkëmbyer me një thes mielli, vend pune, thelë buxheti apo dhe ofiqi të lartë qoftë ai…
P.S. Me zemër dëshiroj që kush pati kohë të lexojë sa më sipër shkruar, ta ndjejë si mesazh bashkimi e jo si mbajtje ane… /Nga Harris MURANA, kryetar i Shoqatës “2 Pill 1991″/
