Edhe sot, i njëjti ritual. Përsëri dalje në bulevard, vendosje e luleve në katër vende, ku po kaq njerëz tragjikisht humbën jetën fiks 11 vjet më parë. Këtë herë madje, karafilat u nxorrën nga selia e Kryeministrisë. Të njëjtat fytyra politikanësh që i bashkohen familjarëve, dhimbja e të cilëve për të afërmit e tyre, me gjasë nuk do të fashitet asnjëherë plotësisht. Po të shohësh më vemendje, mimikat e politikanëve janë po të njejtat, i vetmi ndryshim janë thinjat apo rrudhat që shtohen në fytyrat e tyre. Thuajse standard edhe fjalët. Në të njëjtën linj gati- gati edhe moti tash 11 vjet rresht.
Shkurt, asgjë nuk ka ndryshuar. Premtimet e opozitës së asaj kohe, sot në pushtet, në kapërcyell të mandatit të tretë radhazi, të njëjtat. “Drejtësia vonon por nuk harron”, përsëriti i gjithëpushtetshmi kryeministër i 9 viteve të fundit. Ndërkohë, familjarë të disa prej 4 viktimave plotësisht të pafajshme, vazhdojë të flasin, edhe orët e fundit, për vetëgjygjësi. Artikulohet emri i Berishës, i cili prej 9 vitesh është larg pushtetit dhe nga shkurti 2019 deri në shtator 2021, edhe pa mbrojtjen e imunitetit të deputetit.
Në fakt, “21 janari” nuk mund të shihet ndryshe veçse si shkak- pasojë. Nëse do të bëhet një analogji me zhvillimet e fundit në vend, të njëjtin qëndrim shpreh edhe vetë kryeministri i vendit. Protesta më e fundit, ajo për hallet e PD- së, pozicionoi Ramën si të baraslarguar nga palët në konflikt. Ata që blinduan dyert, kanë thuajse të njëjtin faj me ata që tentuan ti shpërthejnë apo hapin me vare e “koka dashi”.
Katër viktimat, por edhe mijëra të tjerët, nuk u rreshtuan me iniciativën e tyre para Kryeministrisë më 21 janar 2011. Ai që i thirri, lideri i opozitës së kohës, publikisht deklaroi se nuk mund të frenojmë popullin. E jo vetëm kaq, por me shenja, gjeste e mimikë, duket se orientonte njerëzit. Pak a shumë, ashtu siç po akuzohet sot Berisha për gjestet e tij në protestën e 8 janarit para selisë së PD- së. Sigurisht, ata 4 fatkeqë që humbën jetën, u vranë nga plumba të shtënë direkt apo me rikoshetë nga armë të shtetit të kohës. Përgjegjësia maksimale për jetët e humbura, është e atyre që shkrehën armët, më pas edhe atyre që dhanë urdhrin. Drejtësia e “vjetër” ka folur, duke dhënë edhe dënime, anipse ndokënd prej “grupit të zjarrit” kryeministri i vendit pas 2013- ës e afroi në bashkëqeverisje.
Ato jetë nuk kthehen më por mbase familjarët por edhe ata që kanë ndjeshmëri për “21 janarin”, do të ishin të paktën me dërgjegje më të qetë nëse drejtësia do të kishte vënë “pikat mbi i”. Pyetja e parë, më kryesorja, është: Kush e pengoi drejtësinë të hedh dritë totalisht mbi këtë ngjarje nga 2013- a e këtej? Nëse mund të quhej pengesë Ilir Meta që ishte “sebepi” i 21 janarit 2011, nga 2017- a e këtej kur ai u “internua” në Presidencë, kush e pengoi “drejtësinë e re” të bëjë drejtësi? A nuk ishte një nga kauza- premtimet e fushatës së 2013- ës nga opozita e asaj kohe për të ardhur në pushtet, zbardhja e “21 janarit” dhe vënia para përgjegjësisë sidomos e urdhërdhënësve? Apo drejtësia e sheh të pamundur të akumulojë e sigurojë prova të mjaftueshme për të rihapur hetimin për këtë ngjarje?
Me 2 prill 1991, në mes të Shkodrës, në një tjetër protestë, u vranë 4 djem shkodranë. Përsëri armët u shkrehën nga frëngjitë e pushtetit, asokohe i unifikuar me Partinë e Punës në ndërtesën Komitetit. Përsëri viktimat ishin totalisht të pafajshme, pjesë e opozitës së kohës. Pas rreth një viti, ajo opozitë mori pushtetin, edhe me premtimin e zbardhjes së “2 prill 1991”. Edhe asokohe, drejtësia e tha fjalën e vet, dënoi dhe ngarkoi me përgjegjësi por edhe sot pas mëse 30 viteve, familjet presin drejtësinë e plotë. Drejtësi që nuk erdhi as në vitet 2005- 2013 kur PD iu rikthye pushtetit.
Analogjitë janë të të frikshme në mes “2 prill” dhe “21 janar”. Akoma nuk ka drejtësi, të paktën sipas familjarëve të 8 viktimave por edhe krahëve politikë. E në fakt, zbardhjen e plotë të tyre, e pengon pikërisht vetë…politika. Sepse më e rëndësishme se zbardhja e ngjarjeve, identifikimi dhe vënia e fajtorëve para përgjegjësisë, politikës i intereson përdorimi, instrumentalizimi i këtyre ngjarjeve. Realisht, edhe për një arsye tjetër. Në këtë vend nuk ka patur drejtësi. As e vjetra dhe as e reja nuk po funksionojnë. Jo vetëm se ky vend nuk ka një “Di Pietro”, “Falcone” apo “Borsellino”. Ky vend nuk ka arritur akoma të ketë politikanë! Më saktë, ricikliojnë vetveten dhe njëri- tjetrin, pavarësisht moshës apo jetëgjatësisë në politikë. Nga këtu nis e buron çdo gjë! /Nga Blerti DELIJA/