Dëmi më madh që i është ba Shkodrës këto 30 vite është profilizimi i saj diçka e vetme: “Shkodra antikomuniste”, e gjithë kjo narrativë është ndërtuar me një qëllim, duke njohur historinë e pashoqe të terrorit dhe persekucionit komunist që ka përjetuar Shkodra, “mjeshtrat” e kanë pas më të lehtē me lujt me emocionet njerëzore, kēsisoj dhe kontrollin e qytetit.
Gjatē ketyre 30 viteve, gjithmonē armiku ka qenē te porta. “Ai komunisti i konvertuar!”. Energjia e reaksionit qytetar mjeshtërisht është kanalizuar brenda kauzës së antikomunizmit, (sigurisht një dorë të mirë ia ka dhēnē dhe rilindja gjatë këtyre 8 viteve). “Mjeshtrat” kanë ditë me galvanizue për qëllime të kontrollit ndjesitē antikomuniste tē qytetarëve të Shkodrës, për interesa thellësisht meskine.
Kurrë nuk pati një protestë qytetare gjatē këtyre 8 viteve për korrupsionin, linçimin social të qytetit nga pjesa tjetër e vendit, sundimin e krimit, kapjen e qytetit nga bandat, emigrimin dhe migrimin masiv të qytetarëve të Shkodrës. Edhe ata pak protestat që janë zhvilluar kanë qēnë të komisionuara nga politika, thellēsisht partiake, pa kauza, vetëm kërkesa për rokadë politike: “Rama Ik – Luli Hajde”, të ambalazhuara pa pikë shije me dekorin antikomunist.
Rezistenca antikomuniste ështē pjesë e vlerave dhe dinjitetit njerëzor qē duhet kujtuar dhe nderuar me pēvujtni, por përtej kësaj Shkodra ēshtē edhe ajo e artit, kulturës, inteligjencës, protestës qytetare, vlera tē cilat për hirë tē sē vërtetēs janë venitur nga viti në vit. Sot po të shkosh në Shkodër nuk gjen një muze të artit bashkëkohor, pak absurde për një qytet që mbahet si djep kulture dhe arti.
Përtej kēsaj, në foltore një vajzë me protagonizmin e moshēs foli për gjyshat e antikomunizmin, një grua pasi e dëgjon ia kthen ti nuk e din ca kemi heq na, se ti je e re… dhe me radhë nga njēri folës te tjetri foltorja kthehet në konkurrencë persekucioni, kur në fakt aty duhej të flitej për tjera gjëra, si psh: “Ku ishe ti Doktor kur dishepulli yt fshiu me një të rēnë të lapsit gjithē memorien politike tē partisē më të madhe opozitare”. Por fatkeqēsisht kujtesa jonē afatshkurtēr ka probleme, pasi gjithē energjinē e kētij qyteti vazhdon ta thithē kujtesa afatgjatë…ai “komunisti te porta”… dhe do vazhdoj akoma…
P.S.: I shkruaj këto dy reshta si qytetar që ndien dhimbje për qytetin ku është lindur dhe rritur, ndërsa e sheh që degradon çdo ditë. Nuk kam asnjë interes për asnjë forcë politike… I shoh të gjithë si pjesë e problemit, duke përfshirë dhe veten që ndoshta si qytetar është dasht me fol mē shumē. /Nga Artur BAKU, publikuar në Facebook/