NGA ZIJA VUKAJ – Duhet të ekzistojnë por jo të gëlojnë, natyrisht ka edhe shkrimtarë të vertetë…

Letërsia nuk është çështje sasiore. Duhet ta heqim nga juridiksioni i INSTAT-it. Panairet janë të mrekullueshme, sidomos për produkte bujqësore dhe blegtorale. Shkrimtarët dhe poetët janë individë tepër të rrallë. Ashtu kanë qenë gjithmonë.

Sa banorë ka Norvegjia? Hajde gjeji 5 shkrimtarë të vërtetë përveç Ibsenit. Edhe në një vend të vogël dhe modest si yni, shkrimtarët dhe poetët duhet të ekzistojnë, por jo të gëlojnë. Jo të mizërojnë e të kthehen në tabore. Armiku i krijimtarisë së vërtetë janë panairet, titujt dhe çmimet.

Imagjinoni një shkrimtar a poet që ulet të shkruajë i frymëzuar nga çmimi i parë apo stenda e panairit. Ne më së shumti kemi krijues që e kanë letërsinë jo si vokacion të jetës, por si profesion të dytë ose të tretë.

Prandaj kemi shumë libra me gjenezë autobiografike, shumë vepra me gjenezë gazetarie, shumë romane autorësh të rënë nga zamani i sukseseve administrative, shumë libra epistolarë apo pikareskë, shumë libra në kohën e covid-19- ës.

Shumë libra katundesh e lagjesh. Letërsisë sonë i vjen era fushatë, që e ka pikun në muajin, javën dhe ditën e letërsisë. Pastaj letërsia jonë është e mbushur me emra autorësh që më së shumti janë njerëz të revoltuar, që lexojnë e rilexojnë pa prâ veten e tyre. Por natyrisht kemi edhe shkrimtarë të vërtetë. /Nga Zija VUKAJ, kryetar i Shoqatës së Shkrimtarëve të Shkodrës/