Një e pavertetë që po mbrohet gjatë këtyre ditëve në komisionin hetimor për inceneratorët. Incenerimi (djegia) është hallka e fundit dhe më pak mjedisore në ciklin e menaxhimit të mbetjeve.
Pikerisht në këtë hallke është investuar më shumë në Shqipëri, duke kapërcyer hallka të tjera shumë të rëndësishme. Nga ana tjeter është investuar në një kapacitet djegës shumë më të madh sesa kapaciteti prodhues i mbetjeve në vend.
Jemi jashtë përqasjes dhe standarteve bashkëkohore të menaxhimit të mbetjeve, e thonë dhe institucionet perëndimore.
“Groposja dhe incernerimi janë opsionet më pak të pëlqyera të menaxhimit të mbetjeve,” shkruhet dhe në progres- raportet e Bashkimit Europian.
Si fillim tek ne duhej përcaktuar me ligje dhe të investohej me kujdes në mënyrën e grumbullimit të mbetjeve. Duhet të bëhet e detyrueshme si kudo në Europë ndarja e mbeturinave brenda familjes apo biznesit që i prodhon por dhe në vendet e grumbullimit nga firmat e pastrimit që i menaxhojnë.
Ndarja e mbetjeve do i siguronte Shqipërisë sasi të mëdha materialesh që mund të riperdoren si plastika, letra, xhami, metali.. etj. Këtu mbështesim dhe fillon puna e industrisë së riciklimit (ripërdorimit). Ne mund të kursejmë disa lëndë për të cilat çdo vend ka sot vertetë nevojë dhe që po bëhen gjithnjë e më të shtrenjta në tregjet ndërkombëtare.
Pra, djegia e mbeturinave është një zgjidhje e keqe dhe një zgjidhje që aplikohet vetëm për procesin e fundit, për ato pak mbeturina (jo më shumë se 20% e totalit) që mbesin nga industria e riciklimit.
Komisioni hetimor, përfaqësuesit e të gjitha partive politike aty, duhet ta trajtojnë me shumë përgjegjësi këtë temë dhe jo të kthehen ne riciklues të injorancës dhe abuzivizmit! /Publikuar në Facebook nga Mark RUPA/