Tanë e dijmë dhe e bashkëndajmë randësinë që e ka ky institucion kulturor në jetën e qytetit. Si tempull, ku celebrohet liturgjia identitare, i vendosun në mesin e qytetit, me një pamje madheshtore, ku fatkeqësisht hyrje i bën një vend- ndalesë e makinave, në vend që të ishte një park i madh, edhe n’ kët paradoks qëndron prap kryenaltë.
Deri sot, ka shfaq vepra t’ mira, që i janë përgjigjë si realitetit po edhe nevojës së qytetit. Teknikisht shfaqjet kanë në shpatulla një punë të madhe. Nji trupë që përbahet nga mjeshtrit deri tek amatorët, ku në skenë dhurojnë ato që ne dojmë me e pa e dojmë me e ndie. Normal që pas nji pune shumë vjeçare, si teater, vlerësohet “Nderi i Kombit”.
Përderisa ka pas sukses t’ madh deri sot dhe ka kenë ndër të vetmit që ka ba shfaqje t’ vazhdushme për soditësin dhe për të eduku pamësin, kam qejf që ti shkruej pak problematikë e sugjerime për kush do me i lexu, pa ja heq asnje pikë asaj që asht ba deri sot (me të mirat e të këqijat e veta):
a. Mendoj që nji nga problematikat kryesore që ka pas teatri janë burimet financiare për me pas mundësinë që me vazhdu fazat e tjera të investimeve që filluen në 2016. Fatkeqësisht, sot ne e shohim që çdo gja ecë sipas rrjedhës partiake dhe asht tamam “çka t’më kesh- t’kam” dhe po duket që paska ardh sahati i hajrit për investime qeveritare, jo për gja, po kanë nis ministrat me ardhë shpesh në Shkodër. Uroj që njato karrige, njajo nxehmje, e shumë e shumë investime që përpara nuk i kanë mbështet, sot ti bajnë. Po dhashtë Zoti që si kanë fjaltë e mdhaja e gurt n’ strajcë, me premtimet që i kan ba.
b. Sa i përket stafit teknik dhe trupës teatrore, nuk flas për aktorët që kanë titull “Mjeshtër i Madh”, por që duhet nji rishikim i marrëdhanies juridike në mes institucionit dhe aktorit, po ashtu edhe teknicienëve. Nuk asht e mundun me marrë rrogë çdo muaj nji aktor apo nji teknicien, nuk ndodh në asnjë vend bote. Tanë paguhen me projekte, kontrata afatshkurta në bazë premiere. Jo për gja, por politika e “comfort zone” nuk e nxit aktorin as të rritet në cilësi dhe të vetë angazhohet që të gjenerojë naj gja të re. Ky konformitet, pas çdo shfaqje edhe pa dashje, të vendos në poziten me thanë “kalova lumin t’ dhjefsha kalin”. E faktikisht, bash kur të thehet qerrja e komfortit kanë për tu gjetë shtigjet e përparimit ma të madh dhe fillon e vlerësohet edhe qerrja, edhe kali.
c. Tuj pa “shfaqjen publike” për zgjedhjen e drejtorit të ri të teatrit “Migjeni”, asht tu mu duk e gjitha nji komedi e zezë, që ka për t’ pasë nji fund të hidhun (uroj t’ mos dalë e tillë), por u zgjedhtë ai që din e jo ai që don dhe dashtë Zoti s’ po vjen ndokush që thotë “m’ ka çu nana me la gojën”. Teatrit si udhëheqës nuk i duhet as aktor, asnjë shkrimtar, as lexues, por nji menaxher i mirë me një administratë profesioniste, të cilët ulen së bashku me trupën teatrore dhe e përditësojnë andrrën. Se përndryshe…O roje fiki dritat.
P.S. “Trupa teatrore” i referohet edhe asaj të estradës. /Nga Engjëll GJUGJA, publikuar në Facebook/
Për bashkëpunime, publikime reklamash, njoftimesh në ShkodraWeb, mund të shkruani në SMS, Whatsapp, Viber +355 67 300 20 70 ose mail: info@shkodraweb.com në çdo kohë!
