PASHKJA E HILËS QË BEKONTE BUKËT E FSHATIT PËR PASHKË
E thërrisnim Pashkja e Hil Shimës, një nga plakat e fshatit tim që e kishte oborrin plot lule gjithmonë. Dyshemenë e kishte të shtruar me dhe, por brenda vinte gjithmonë një aromë e këndshme dhe një pastërti e pashoq.
I shoqi, Hila, kishte vdekur edhe ai në moshë të shtyrë, por para Pashkes. E kishin gjetur të vdukur në shtrat me një libër uratësh në dorë në latinisht. Për ne ishte çudi se si një njeri si ai jo vetëm dinte shkrim e këndim, por edhe në një gjuhë tjetër. Pashkja dhe Hila nuk kishin fëmijë.
Ne fëmijët e katundit shkonim shpesh për shkak të kumbullave që ajo kishte në oborr e ia bënim pak rrëmujë vendin.
Por çka dua t’ju tregoj ka të bëjë me të Shtunën e Madhe. Kur ishim nën komunizëm, në fshatin tonë, Pashkja u shpërndante familjeve fshehtas ujin e bekum për bekimin e ushqimeve pikërisht të shtunën e madhe.
Ajo jetoi edhe pak vite pas komunizmit e unë çdo herë që kthehesha nga studimet për pushime shkoja dhe e takoja. Njëherë e pyes, e pyes:
“Po ku e merrje ujin e bekum ti gjatë komunizmit?”
“Ehh mor Gjergj. Kur u mbyllën Kishat unë e kisha një shishe me ujë të bekum. Në festën e ujit të bekum të atij viti ’67 mora ujin si gjithmone te Kisha. Pas një muaji u mbyllën Kishat. Për atë Pashkë nuk kishim prift. Atëherë i bekova vetë bukët me ujin e bekum. U dhashe edhe pak njerëzve, por po mbaronte. Atëherë ujit që kishte mbetur i hodha edhe pak ujë tjetër, pak kripë dhe fillova të them rruzaren. Pasi mbarova rruzaren e mbylla shishen dhe e fsheha. Për çdo Pashkë deri në vitin 1991 kam bërë këtë gjë: u jepja njerëzve, lija pak për në fund, e mbushja, i hidhja pak kripë, thoja rruzaren dhe e fshhija.”
Ishte kaq e thjeshtë!
M’u kujtua sot kjo histori. E shtuna e madhe ndër popullin tonë është dita e bekimit të bukëve dhe ushqimeve që do të konsumohen sidomos në mëngjesin e Pashkës. Një traditë e bukur që nuk e kam hasur diku tjetër.
Bekohen sendet ushqimore, buka, prodhimet bimore e shtazore, sidomos frytet e para te pranveres.
Sa mëngjese Pashkë jemi zgjuar herët, edhe atëherë kur nuk lejohej, të gjithë rreth tryezës me bukën e bekume, djathin, vezët e zjera, hudhra e qepë, kemi ngrënë të bekumen. Këto ishin Pashkët tona atëherë. Le t’i bëjmë edhe këtë mëngjes Pashkësh, nesër sapo të dalë drita. E gjithë familja bashkë të gëzojmë për jetën e re në Krishtin e ngjallur! .
Kalofshi bukur!
+ dom Gjergji
