NGA BEN BLUSHI – Kuazimodo ose Frani i verbër…

Rrugës nga Mamurrasi në Laç, pashë një burrë. Ecte duke u lëkundur. Me këmbë të shkurtra dhe kokë të madhe. Dukej si një personazh i Viktor Hygoit. Si një Kuazimodo.

Si je, i thashë
Mirë jam, tha
Si quhesh?
Fran
A të bëj një fotografi?
Jo nuk dua
Vetëm një foto
Nuk dua të thashë
Do të ta bëj një, thashë unë
Po ma bëre do të çoj në gjyq, tha Frani
Nuk ta bëra, por do ta bëj, thashë unë
Ti më bën foto vetëm nëse më jep 10 mijë lekë
Nuk paguaj për foto, thashë unë
Si të duash atëherë mos ma bëj

Prit Fran se unë kam miq në këtë zonë
Kë ke mik?
Famullitarin, Dom Altinin
Ti ke mik Dom Altinjën?
E kam, thashë unë
Hajde nga shtëpia, tha Frani
Nuk vi po s’më le të bëj foto
Do të le të bësh çfarë të duash vetëm hajde nga shtëpia, tha Frani

Me kë jeton Fran?
Me nënën dhe një vëlla të sëmurë
Po shkoj të marr Dom Altinin dhe po vi
Po ju pres, tha Frani
Mora Dom Altinin
Dom Altini a shkojmë te Frani, i thashë
Çfarë do nga Frani, pyeti Dom Altini
I ngjante Kuazimodos te Katedralja e Parisit, thashë unë, dua ta fotografoj patjetër

A të kërkoi diçka Frani, pyeti Dom Altini
Ta them më vonë, thashë unë
Është i verbër dhe i sëmurë, tha Dom Altini
Po ai ecte vetë si e gjen rrugën, pyeta unë
Ja ashtu, tha Dom Altini, duke çaluar e pe vetë
Shkojmë te shtëpia, thashë unë
Dom Altinja, si je njeriu i mirë, tha Frani
Ky miku im po bën një libër do të të fotografojë, tha Dom Altini

Sa herë të dojë, tha Frani
Fran po ti je i sëmurë, e pyeta
Nuk shof nga sytë, tha Frani
Sa vjeç je?
54
Sa vjet ke që nuk shef?

Që 6 muajsh
Po si e gjen rrugën?
Si bufi
Hapi sytë të të fotografoj
I hapa, tha Frani
A më shef mua?
Shumë turbullt, tha Frani
Po kur të takova ku po shkoje?
Bleva sodë për stomakun

Po si e gjen dyqanin dhe pastaj shtëpinë?
Jam mësuar numëroj hapat, tha Frani
Po nga këmbët çfarë ke Fran?
I kam të shkatërruara këtu mbi gju e kam bosh
Çfarë sëmundje ke?
Sëmundjen e tokës, ne e quajmë sëmundja e sharrës
Të bije shpesh?
Disa herë në javë
Si kurohesh Fran?
Me duhan
Si me duhan?
Kur më vjen sëmundja pi cigare dhe ajo ikën

Pra ti pi cigare nga halli, thashë unë
Pi cigare të jetoj, tha Frani
E kam lënë cigaren se do të falja një paketë, thashë unë
Nuk ka gjë, tha Frani, po kam një kërkesë
Ma thuaj, thashë unë
Mos i thuaj Dom Altinjës që të kërkova lekë për fotografinë
Nuk i them, thashë unë
A do të paguaj unë ty vetëm mos ia thuaj se turpërohem, tha Frani

Nuk ka nevojë, thashë unë, nuk ia them
Nuk të besoj, tha Frani
Atëherë po ia them, thashë unë
Po ia the të vraftë Zoti, tha Frani
Mos fol ashtu Fran, Zoti nuk vret, tha Dom Altini
Më fal Dom Altinja, e faltë Zoti mikun tënd
Kot ia thua, tha Dom Altini, ky nuk beson në Zot

Ki nuk beson në Zot?
Jo, tha Dom Altini, s’po e bind dot
Ik, tha Frani i verbër, nuk dua të të shof më me sy
Ika, thashë unë
Zoti ju faltë të dyve, tha Dom Altini