Sot u largua nga rrugët e qytetit të tij. Nuk do ta shohim më dhe nuk do të shkëmbejmë më përshendetje, batuta por edhe analiza të shkrurtra politike, ashtu në këmbë në mes të rrugës. “He ça thu ti”, pyeste shpesh kur kishte diçka për të pyet kryesisht për politikën. E ishte e pamundur mos të ndalesh disa minuta të këmbë me Bikun, pavarësisht se sa i zënë apo sa punë kishe.
Ludovik Degën e kam njoftur që në fillim të viteve ’90. Fillimisht si të rinjtë me kërshërië e afrimit me të parën parti politike në demokraci e më pas, për shkak të punës si gazetar. Ishte gjithmonë dashamirës i mediave e gazetarëve. Asnjëherë nuk i refuzonte për intervista kur ia kërkonin si drejtues i lartë i PD-së Shkodër, më vonë edhe si këshilltar bashkiak apo këshilltar qarku.
Kishte një periudhë kur Biku u spostua. Në mënyrë të pashpjegueshme dhe të pakuptimtë por u spostua, u la në hije. Sa herë takoheshim, e ngacmoja të fliste për ndonjë intervistë. “Nuk asht koha. Ma vonë. Po më thirr në studio, jo intervista të shkurtra”. E në fakt, nuk foli asnjëherë. Nuk u ankua, edhe pse u la në hije dhe me jo pak probleme ekonomike për shkak të spostimeve.
Sot nuk është koha, nuk është momenti. Edhe pse ata që e kanë njohur, i dinë shumë mirë gjërat. I dinë edhe meritat e padiskutueshme për PD-në në Shkodër. Sepse i njihte të gjithë antarët, simpatizantët, mbështetësit nga afër. Takohej e ulej me këdo, i qante hallin dhe ia zgjidhte nëse kishte mundësi. Në të kundërt, nuk përtonte të ndermjetësonte, të trokiste në dyer zyrash për të gjithë.
Urtësia dhe zëri i ulët në bisedë e karakterizonte. Nuk kundërshtonte, përpiqej të jepte argumente për çdo gjë që mbronte. Sespe Biku ishte i vendosur por edhe i mirëkuptueshëm. Janë të shumtë njerëzit që falë kësaj natyre, iu afruan, i besuan dhe iu bashkuan PD-së në vite. E Bik Dega nuk ishte as kryetar bashkia, as kryetar qarku, as prefekt, as deputet e as ministër. Me spostimin e Bikut në një periudhë, u larguan edhe ata. Gjatë jetës së tij, ka patur momente jo shumë të mira shendetësore, por nuk ankohej thuajse kurrë.
Është kthyer në “modë” të flasësh mirë për atë që ndërron jetën. Kështu do të mendojnë disa në fund të këtyre rreshtave por vetëm ata që nuk e kanë njohur Bik Degën. Ata që e kanë njohur, mund të më kritikojnë se kam shkruajtur shumë pak. Lamtumirë Bik Dega, atyre që të kanë njohur, do t’u mungosh! /Nga Blerti DELIJA/
