Në vjetin 1913 në 28 Nandor, Vigani Veriut At Gjergj Fishta, doli nëpër rrugë të Shkodrës i dëshpëruem që mas nji motmoti që Shqipnia kishte dalë në vedi, ishte në rrezik me u coptue prap. Në Shkodër valviteshin flamujt e Austro-Hungarisë, Ingliterrës, Francës, Italisë e Malit Zi nën administrimin e të cilëve ishte Shkodra. Nuk gjinej kund nji flamur shqiptar.
At Gjergj Fishta u kthye në qelën e tij. Prej nji syndyku ku mbante gjanat ma të çmueme, nxorri nji flamur të madh, flamurin e Skënderbeut, flamurin shqiptar.
E thirri Gjeloshin që sherbente në Kishë, i dha flamurin n’dore e ju drejtua: – Merre këtë flamur biri jem e hip e ngjite në maje të kumbanorës e ta valoj era lirshëm në tokën e Arbërit.
Gjeloshi u ngjit në maje të kumbanores e flamuri shqiptar u shpalos t’uj u valvit në flatra t’liris. Nuk shkon pak kohë e një dërgatë e kolonelit anglez Philips shkon e troket në derë të kishës duke i kërkue At Gjergj Fishtës me ulë flamurin. At Fishta nuk pranon duke ju gjegjë, “Ai flamur po valvitet i lirë n’tokën e vet”. Fishta nuk pranoj me e ulë flamurin.
Detyrohet me shkue vetë koloneli Philips duke ba po të njëjtën gja, duke i kërkue At Fishtës me ulë flamurin se Shkodra nuk është përcaktue ende se kujtë do ti takoj. Fishta nuk pranon duke i thanë se Shkodra ashtë tokë shqiptare.
Atëherë koloneli anglez Philips i drejtohet:
– Patër, ose ul flamurin ose do të më detyrosh me e gjuejt kumbanoren me topa!
Fishta me qetësinë dhe vendosmërinë e tij, i përgjegjet:
Gjueni n’topa, flamurit shqiptar i ka hije me u përshndet me topa në këtë ditë.
Koloneli Philips iku me bisht ndër shalë
Në këtë natë Fishta bani një tjetër mrekulli dha urdhën me u lidhë me drita kandilash, minarja e Xhamisë së Fushë-Çelës me këmbanoren e Kishës së Gjuhadolit. Duke dhanë me kuptue se mbi fe shqiptari ka atdhe.
