Dita e tretë e implementimit të sistemit ” 3 lëndë në 6 orë ” dhe besoj shumë tek një konkluzion që kam arritur në këto ditë me komunikimin me një pjesë të madhe të mësuesave në Shkodër.
Në të vërtetë me qëllim nuk kam terhequr opinion me ato mësuesa fanatik dhe politikisht të majtë sepse e di se çfarëdo tu thotë partia për ta është e mirë.
Por shpejt edhe ato do ta humbin durimin e të “servilosurit” politikisht.
Ndersa për një pjesë të konsiderueshme mësuesash shumë të devotshëm, punëtorë e të aftë, edhe pse me bindje të majta, ky është një stërmundim dhe humbje e rendimentit në klasë. Kjo e parë në raportin e vlerësimit mësues-nxënës dhe jo e ndarë në asnjë moment nga njëri tjetri.
Po theksoj ato që u vërejtën në këto pak ditë.
Së pari, nëse në oren e parë 45 minutëshe të lëndës, nxënësit kanë interes, vemëndje dhe aftesi përthithëse të lëndës, në oren e dytë, gjithçka fishket dhe për mësuesit e nxënësit, lodhja është stërmunduese. Imagjinoni dy orë rresht gramatikë në klasën e gjashtë apo pas tyre dy orë kimi apo matematikë, biologji apo histori etj.etj.
Së dyti, në kushtet e sotme, ideja e bashkimit të orëve si efekt i peshës së çantave, është tallja më e madhe me prindërit, me nxënësit, me mësuesit, pasi peshën nuk e kanë rritur as tekstet e Muzikës,Edukimit figurativ, Qytetarisë etj.
Veprime dhe urdhëra të tilla qesharake kanë vetëm një qëllim :
“Stermundimin permanent të mësuesit” me arsyetimin pervers se lodhen pak dhe duke i munduar sa më shumë nuk do kërkojnë të drejtat dhe detyrimet që shteti na ka !
E kjo është sa e vërtetë aq e dhimbshme nga një zonjë ministre që e kujton veten edhe grua e mësuese.
Është e thjeshtë të urdhërosh dhe të stërmundosh mësuesit fisnik me buken e gojës për një veprimtari që nuk provohet nga vetë urdhëruesit, pasi pozita e tyre në zyrat komode është e admirueshme, ju mosmirënjohësa edhe të atyre që ju derguan aty dhe të atyre kolegëve që keni ndarë punën dhe një pjesë të madhe të jetes sëbashku.
Uroj që gjithë kjo që po u bëni kolegëve t’ju kthehet në shpagim një ditë dhe duke u “zvarritur” të kujtoni kohën e zymtë që ju ofruat njerëzve më fisnik të një kombi.
Ju edhe mund të mos e kujtoni atë çka po na bëni por ne kurrë nuk do ta harrojmë dhunimin dhe denigrimin tuaj !
Fatkeqësisht do të ngeleni në histori me kujtimin e vetëm, ishit ata që erdhët si një “hordhi” që, “mësuesinë dhe shkollën i varrosët pa dhimbje “.
